كلبه عشق علي و زهرا

امروز عاشورای ۱۴۰۱از خواب بیدار شدیمصبحونه خوردیم و بعدم سام مشغول بازی شد و علی دراز کشیده بودگفتم تا سام حواسش نیست رعنا رو از قفسش در بیارم گناه داره بالهاش خشک میشه همش تو قفس باشه (آخه سام یوقتا حسودی میکنه و میخواد اذیتش کنه)در قفسش باز کردم طوطی قشنگم آروم آروم داشت میومد بیرون منم رفتم با سام مشغول شدماصلا حواسم به پنکه سقفی نبود که روشنهیهو رعنا جیغی زد و پرید مستقیم خورد به پنکه پرت شدجیغ زدم علی سریع رفت نگاش کرداما امان امان امان که رعنا دیگه کارش تموم شده بودشکمش به پره های اهنی پنکه خورده بود پاره شده بود رودش هاش برید بودانقد گریه و حالم بد شد انقد حودم لعنت کردم که چرا حواسم نبودرعنای مهربونم در حال جون دادن بود درد داشت و میلرزیدبردیمش دامپزشکی ولی دکتر گفت زنده نمیمونه با این حال علی گفت جراحیش کنه و رعنای من حین تمیز کردن زخماش دیگه بیدار نشدببخشید مامان بخدا قسم که نمیخواستم اینجوری شه فقط منو ببخشدیگه دلم نمیخواد با هیچ حیوونی انس بگیرم و داشته باشمبین این همه درد خودم ، درد تو هم اضافه شدو چه دردی بد تر و کشنده تر از عذاب وجدانهتو خیلی مهربون و شیرین بودی و خیلی تلخ رفتینگاهت که یادم میفته آتیش میگیره دلمای خدا منو ببخشمنو ببخش خیلی دوست دارمخداحافظ رعنای قشنگم كلبه عشق علي و زهرا...